Pan Tadeusz klasa 8b - Test. Funkcje. Kontakt. Plany cenowe. Utwórz konto. Język. 1) "Pan Tadeusz" został napisany a) w Londynie b) w Paryżu c) w Warszawie d) na Litwie 2) W "Inwokacji" narrator zwraca się do a) kraju lat dziecinnych i Matki Boskiej b) Litwy i narodu polskiego c) Tadeusza i emigrantów polskich d) Jacka Soplicy i Niezwykły koncert Wojskiego - omawiamy fragment ,,Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza. polowanie. Koniec wyprawy obwieszcza Wojski, który jest mistrzem ceremonii. Zapraszam Was do wysłuchania treści księgi czwartej, w której zamieszczony został opis koncertu Wojskiego. Spróbujcie skupić się na opisie instrumentu i muzyki . Mickiewicz pisał. "Pana Tadeusz" w Paryżu. Pisał go od 1832 r., a wydany został w 1834 r. Znaczenie tytułu. Określenie "Pan" było kiedyś zarezerwowane dla szlachty. Szlachta polska jako bohater zbiorowy utworu. Utwór podzielony na 12 Ksiąg. Jest również pisany wierszem (dokładniej trzynastozgłoskowcem). POLOWANIE ODEGRANE NA ROGU – POŁĄCZENIE POEZJI I MUZYKI ( gra Wojskiego na rogu) Start! część 3. 5 - Środki poetyckie. 6- karta pracy. 4- Plan wydarzeń. 3- Gra Wojskiego na rogu. 2- Róg myśliwski. 1- Kim był Wojski? co nas dziś czeka? 01. wojski. Wojski Hreczecha to daleki krewny i przyjaciel Sędziego, miał być także jego 19.3K plays. 10th - 12th. explore. library. create. reports. classes. "Pan Tadeusz" quiz for 1st grade students. Find other quizzes for and more on Quizizz for free! Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. Gra Wojskiego na rogu - "Pan Tadeusz" - interpretacja Nie od dziś wiadomo, ze nic tak nie oddziałuje na naszą wyobraźnie jak poezja i muzyka. Adam Mickiewicz, jako poeta był wiec odpowiedzialny za pobudzanie naszych zmysłów poprzez dzieła literackie. To jednak jemu, jako wielkiemu wieszczowi nie wystarczało. Chciał dotrzeć do czytelnika inną drogą, przez muzykę. Oczywiście nie poprzez komponowanie na fortepianie czy innych instrumentach muzycznych. Chciał to przekazać w doskonalszej wersji. W epopei narodowej pan Tadeusz dokonał wiec niesamowitego połączenia, którego nikomu wcześniej się nie udało. Oto czytając takie fragmenty jak Koncert jankiela czy Grę Wojskiego na rogu, mamy wrażenie ze autentycznie słyszymy te dźwięki, ze jesteśmy tam. Dokonał wręcz fantastycznego połączenia, które wydawało by się z niemożliwego. Połączył w jedno muzykę i poezje. Idealnie to obrazuje fragment, gdy Wojski gra na rogu. Oto gdy o polowaniu na niedźwiedzia wszyscy gromadzą się wokół martwego zwierza, Wojski jako przywódca całego towarzystwa chwycił na taśmie przypięty swój róg bawoli długi cętkowany kręty jak wąż boa, oburącz do ust go przycisnął. Począł grać. Muzyka wydobywającą się z rogu, spowodowała ze słuchacze zamilkli. Różnorodność i piękno wydobywanych dźwięków ich wrecz porażała. Umilkli strzelcy, stali szczwacze zadziwieni Mocą, czystością, dziwną harmonią pieni Gdy tak stał z tym rogiem, zaraz po polowaniu którym przewodził, Wojski na powrót przypomniał słuchaczom czasy swojej sławy i wielkich czynów Starzec cały kunszt, którym niegdyś w lasach słynął, Jeszcze raz przed uszami myśliwców rozwinął Każda nuta miała swój wydźwięk i konkretne znaczenie. Grane nuty niosły za sobą wydarzenia zakończonego polowania. Umiał wydobywać z rogu takie dźwięki, które ilustrowały cały jego przebieg. Pobudkę miały symbolizować dźwięki nijako radosne rześkie. Bawiąc się intonacja chronologicznie przedstawiał kolejne wydarzenia i tak szczekanie psów przed polowaniem, grubsze dźwięki symbolizujące strzały oddane na polowaniu (...) Pobudka, potem Jęki po jękach skomlą: to psów granie; A gdzieniegdzie ton twardszy jak grzmot: to strzelanie. Natężenie siły dźwięków zwiastowało triumfalne zakończenie polowania na niedźwiedzia: - Dmie znowu, jakby w rogu były setne rogi, słychać, zmieszane wrzaski szczwania, gniewu, trwogi, / strzelców, psiarni i zwierząt; aż Wojski do góry podniósł róg i tryumfu hymn uderzył w chmury. Gra Wojskiego bardzo podobała się słuchaczom. Dodatkowo emocje i przeżycia potęgowało echo, które niosło dźwięki we wszystkie zakamarki lasu, i wydawało im się że muzyka ich wręcz otacza wszystkim się zdawało że Wojski wciąż gra jeszcze a to echo grało Adam Mickiewicz w tym krótkim fragmencie w pełni wykazał swój kunszt. Czytelnik zagłębiający się w tekst przez użyte środki stylistyczne wczuwa się w atmosferę polowania. Tekst ten Stanowi idealne połączenie słowa poetyckiego melodia. Całość sprawia,z e Polacy czytający na obczyźnie przez tego typu połączenia w pełni mogą poczuć swoja tradycje którą zajmowali się gdy Polska byłą jeszcze wolna. Autorem opracowania jest: Adrianna Strużyńska. Wojski Hreczecha to jeden z bohaterów epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”. Był dalekim krewnym i bliskim przyjacielem Sędziego, dlatego pomagał mu w gospodarstwie. Wojski to barwna postać, posiadająca wiele talentów i lubiana w towarzystwie. Bohater był marszałkiem dworu w Soplicowie. W praktyce oznaczało to, że pomagał Sędziemu w pełnieniu roli gospodarza. Wojski doskonale nadawał się do tej roli, dzięki swoim umiejętnościom i towarzyskiemu obyciu. Sędzia w młodości był zaręczony z jego córką, Martą. Niestety, dziewczyna zmarła przed ślubem. Wojski przebywał w Soplicowie z córką Teklą, która zaręczyła się z Asesorem. Podobnie jak Sędzia, był prawdziwym patriotą. Szanował więc dawne obyczaje i pielęgnował tradycje. Wojski był więc strażnikiem uniwersalnych, patriotycznych wartości, obok Sędziego, Gerwazego czy Protazego. Bohater był zarządcą kuchni, dlatego dbał, aby w Soplicowie podawano wyłącznie tradycyjne, litewskie potrawy. Wojski pełnił też rolę mistrza ceremonii, ponieważ doskonale znał etykietę i dawne obyczaje. Bohater był też świetnym gawędziarzem, opowiedział m. in. zabawną historię o Domeyce i Doweyce. Starał się pogodzić w ten sposób zwaśnionych Asesora i Rejenta. Wojski dbał więc, żeby w soplicowskim towarzystwie panowała dobra atmosfera. Wojski był również doskonałym myśliwym. Posiadał największe doświadczenie, dlatego dowodził obławą na niedźwiedzia, który wyszedł z matecznika. Niestety, nie potrafił zapanować nad Tadeuszem i Hrabią, którzy przestali wykonywać jego polecenia. Wojski posiadał też niezwykłą umiejętność gry na rogu. Potrafił wydawać melodię z instrumentu na jednym wdechu. Ze względu na jego doświadczenie i pozycję, nie wypadało mu brać udziału w polowaniu na zające. Zajmował się wyłącznie łowieniem większej zwierzyny. Bohater wsławił się również w walce, zepchnął dach sernicy na głowy Moskali, razem z Woźnym Protazym. Wojski był jednym z ostatnich przedstawicieli pokolenia tradycjonalistów i patriotów, które Mickiewicz starał się upamiętnić w epopei. Można więc dostrzec wyraźną różnicę między mądrością i obyciem Wojskiego, a lekkomyślnością przedstawicieli młodego pokolenia. Czytaj dalej: Charakterystyka Jankiela Ostatnia aktualizacja: 2022-01-31 21:10:28 szkoła podstawowa język polski klasa VI autorka: Anna Foks blog autorki – kliknij Dzięki lekcji: 1. Poznam jeden z najbardziej znanych fragmentów „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. 2. Utrwalę sobie wiadomości dotyczące środków stylistycznych. Zapewne omówiłeś już niektóre fragmenty dzieła Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”? Teraz nadszedł czas, aby przyjrzeć się kolejnemu, który popularnie nazywany jest „Koncertem Wojskiego”. Wojski, jeden z bohaterów tekstu, bierze udział w polowaniu na niedźwiedzia. Gdy łowy zostały zakończone, oznajmił ten fakt pozostałym uczestnikom, grając na rogu myśliwskim. Co to jest róg myśliwski? Wyszukaj odpowiednią informację w Internecie, przeczytaj opis tego instrumentu oraz przypatrz się ilustracjom, które znajdziesz. Teraz przeczytaj fragment „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza: Natenczas Wojski chwycił na taśmie przypięty Swój róg bawoli, długi, cętkowany, kręty Jak wąż boa, oburącz do ust go przycisnął, Wzdął policzki jak banię, w oczach krwią zabłysnął, Zasunął wpół powieki, wciągnął w głąb pół brzucha I do płuc wysłał z niego cały zapas ducha, I zagrał: róg jak wicher, wirowatym dechem Niesie w puszczę muzykę i podwaja echem. Umilkli strzelcy, stali szczwacze zadziwieni Mocą, czystością, dziwną harmoniją pieni. Starzec cały kunszt, którym niegdyś w lasach słynął, Jeszcze raz przed uszami myśliwców rozwinął; Napełnił wnet, ożywił knieje i dąbrowy, Jakby psiarnię w nie wpuścił i rozpoczął łowy. Bo w graniu była łowów historyja krótka: Zrazu odzew dźwięczący, rześki: to pobudka; Potem jęki po jękach skomlą: to psów granie; A gdzieniegdzie ton twardszy jak grzmot: to strzelanie. Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało, Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało. Zadął znowu; myśliłbyś, że róg kształty zmieniał I że w ustach Wojskiego to grubiał, to cieniał, Udając głosy zwierząt: to raz w wilczą szyję Przeciągając się, długo, przeraźliwie wyje, Znowu jakby w niedźwiedzie rozwarłszy się garło, Ryknął; potem beczenie żubra wiatr rozdarło. Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało, Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało. Wysłuchawszy rogowej arcydzieło sztuki, Powtarzały je dęby dębom, bukom buki. Dmie znowu: jakby w rogu były setne rogi, Słychać zmieszane wrzaski szczwania, gniewu, trwogi, Strzelców, psiarni i zwierząt; aż Wojski do góry Podniósł róg, i tryumfu hymn uderzył w chmury. Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało, Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało. Ile drzew, tyle rogów znalazło się w boru, Jedne drugim pieśń niosą jak z choru do choru. I szła muzyka coraz szersza, coraz dalsza, Coraz cichsza i coraz czystsza, doskonalsza, Aż znikła gdzieś daleko, gdzieś na niebios progu! Wojski obiedwie ręce odjąwszy od rogu Rozkrzyżował; róg opadł, na pasie rzemiennym Chwiał się. Wojski z obliczem nabrzmiałym, promiennym, Z oczyma wzniesionymi, stał jakby natchniony, Łowiąc uchem ostatnie znikające tony. źródło: Co jest głównym tematem tego fragmentu? Swoją odpowiedź zapisz w zeszycie. Teraz uzupełnij poniższą kartę pracy, wyszukując informacje w tekście: [pdf-embedder url=” title=”Koncert 2″] karta pracy-kliknij (możesz ją wydrukować lub po prostu informacje z karty przepisać do zeszytu) Na pewno zauważyłeś, że róg myśliwski Wojskiego oraz jego muzyka są przedstawione bardzo poetycko. Jest to zasługa licznych środków stylistycznych (poetyckich), których użył Adam Mickiewicz. Przypomnij sobie, jakie znasz środki stylistyczne i postaraj się odnaleźć je w tekście. Po jednym przykładzie zapisz do zeszytu. Pomoże ci w tym prezentacja: prezentacja – kliknij WNIOSKI Z LEKCJI: – koncert Wojskiego na rogu myśliwskim jest opisany bardzo poetycko – Mickiewicz wykorzystał wiele środków stylistycznych, aby w jak najbardziej barwny i obrazowy sposób przedstawić grę Wojskiego Informacje dla nauczyciela: Ta lekcja pozwala zrealizować następujące punkty z podstawy programowej: Uczeń: i rozpoznaje w tekście literackim: epitet, porównanie, przenośnię, wyrazy dźwiękonaśladowcze, zdrobnienie, zgrubienie, uosobienie, ożywienie, apostrofę, anaforę, pytanie retoryczne, powtórzenie oraz określa ich funkcje, – określa temat i główną myśl tekstu, – zna i stosuje zasady korzystania z zasobów bibliotecznych Przygotowane na licencji CC-BY-NC-ND Opis rogu Wojskiego., Pierwsze dźwięki muzyki., Zdziwienie strzelców na głos rogu., Historia łowów opowiedziana dźwiękami rogu., Naśladowanie odgłosów zwierząt., Echo i muzyka., Oklaski i wiwaty słuchaczy.. Leaderboard This leaderboard is currently private. Click Share to make it public. This leaderboard has been disabled by the resource owner. This leaderboard is disabled as your options are different to the resource owner. Log in required Options Switch template Interactives More formats will appear as you play the activity. A gdzieniegdzie ton twardszy jak grzmot - to strzelanie. Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało, Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało. Zadął znowu; myśliłbyś, że róg kształty zmieniał I że w ustach Wojskiego to grubiał, to cieniał, Udając głosy zwierząt: to raz w wilczą szyję Przeciągając się, długo, przeraźliwie wyje; Znowu, jakby w niedźwiedzie rozwarłszy się garło, Ryknął; potem beczenie żubra wiatr rozdarło. Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało, Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało. Wysłuchawszy rogowej arcydzieło sztuki, Powtarzały je dęby dębom, bukom buki. Dmie znowu: jakby w rogu były setne rogi, Słychać zmieszane wrzaski szczwania, gniewu, trwogi, Strzelców, psiarni i zwierząt; aż Wojski do góry Podniósł róg, i tryumfu hymn uderzył w chmury. Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało, Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało. Ile drzew, tyle rogów znalazło się w boru, Jedne drugim pieśń niosą jak z choru do choru. I szła muzyka coraz szersza, coraz dalsza, Coraz cichsza i coraz czystsza, doskonalsza, Aż znikła gdzieś daleko, gdzieś na niebios progu! Potem bohaterowie rozpalili z chrustu i pni wielkie ognisko, rozwiesili nad nim kociołki, w których z produktów przywiezionych ze sobą na wozie ugotowali bigos. Po napełnieniu żołądków gorącą potrawą oraz wypiciu sporej ilości wódki, całe towarzystwo załadowało martwą zdobycz na wóz, wsiadło na konie i ruszyło w stronę dworu. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij

pan tadeusz wojski gra na rogu