Ewidencję płatności kartami kredytowymi można prowadzić na koncie „Pozostałe rozrachunki”. Dla lepszej kontroli dokonywanych transakcji można uszczegółowić konto, wprowadzając analitykę osób użytkujących karty wraz z numerami kart płatniczych. Zapłata przy użyciu karty płatniczej debetowej za towary kupione w kraju. Forward (Terminowa Transakcja Walutowa, TTW) to transakcja, w której strony zobowiązują się do wzajemnej wymiany dwóch walut, w uzgodnionym momencie w przyszłości. Kurs wymiany jest ustalany w momencie zawarcia transakcji i zależy od trzech czynników: różnicy stóp procentowych między walutami, biorącymi udział w przewalutowaniu Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2033 z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla firm inwestycyjnych oraz zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, (UE) nr 575/2013, (UE) nr 600/2014 i (UE) nr 806/2014 (Tekst mający znaczenie dla EOG) PE/80/2019/REV/1. Clearing ( ang. rozliczenie) – procedura obrotów finansowych, w której podmiot clearingowy działa jako pośrednik i przyjmuje na siebie role kupującego i sprzedającego w danej transakcji w celu zabezpieczenia zamówień między dwiema stronami. Praktyka taka stosowana jest zwłaszcza w obrocie międzynarodowym między przedsiębiorstwami. Belgia – limit płatności gotówką wynosi 3000 euro a jego przekroczenie wiąże się z zapłatą grzywny w wysokości od 250 do 225000 euro. Dania – limit płatności gotówką nie występuje, jednakże w sytuacji nabycia usług od przedsiębiorcy w kwocie powyżej 10000 koron (ok. 1340 euro) opłaconych w formie gotówkowej, solidarnie Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Czym jest raport kasowy? Z raportu NBP „Informacja o kartach płatniczych III kwartał 2018 r.” wynika, że na koniec III kwartału 2018 r. na rynku było ponad 40 mln kart płatniczych. To o 171 tys. kart więcej niż w czerwcu 2018 r. Tendencja wzrostowa jest widoczna nie tylko w Polsce, ale na całym świecie. Mimo to wciąż ponad 80 proc. transakcji na świecie przeprowadzanych jest w gotówce[1]. Aby udokumentować obrót gotówką w firmach, sporządza się raporty kasowe. Raport kasowy często jest mylnie utożsamiany z raportem z kasy fiskalnej. Tymczasem to dwa odrębne dokumenty. Raport kasowy sporządza się w celu udokumentowania przeprowadzonych operacji kasowych, w efekcie czego prezentuje on aktualny stan kasy (gotówki znajdującej się w kasie). Każdy raport ujmuje operacje kasowe w określonym czasie, np. w ciągu jednego dnia lub jednego miesiąca. W wielu miejscach (sklepach, punktach usługowych czy organizacjach pozarządowych) istnieje możliwość płatności gotówką. Takie podmioty korzystają z kas, a wszystkie wykonane operacje dokumentują właśnie poprzez raport kasowy. Dokumenty kasowe a raport kasowy Raporty kasowe przygotowuje się na podstawie dokumentów obrazujących przepływ środków pieniężnych. Inaczej mówiąc, raport kasowy to ewidencja: dowodów zakupu – faktur i rachunków, dowodów KP (kasa przyjęła) i dowodów KW (kasa wydała), kopert płacowych (dokumentów, na których odbiorcy wynagrodzenia za pracę lub uposażenia składają czytelne podpisy i daty otrzymania gotówki), wniosków o wypłatę zaliczek na podróże służbowe, poleceń wypłaty lub wpłat z tytułu rozliczeń podróży służbowych, poleceń wypłaty, które zostały zaakceptowane przez osoby upoważnione, dowodów wpłat na rachunki bankowe, poleceń wykonania dyspozycji płatniczych. Zarówno KP, jak i KW muszą zawierać szereg informacji. Wspólne elementy to nazwa wystawcy dowodu i podpis kasjera. Każdy z tych dokumentów musi zawierać odpowiednio: numer dowodu KP/KW, datę wpłaty/wypłaty, tytuł wpłaty/wypłaty, kwotę wpłaty/wypłaty, nazwę wpłacającego/nazwę podmiotu, na rzecz którego dokonuje się wypłaty środków oraz podpis odbiorcy gotówki (w przypadku KW). Elementy składowe raportu kasowego Prawidłowo przygotowany raport kasowy zawiera szereg elementów. W dokumencie tym powinny znaleźć się: dane firmy (wystarcza pieczęć firmowa), numer raportu kasowego (dozwolona jest zarówno numeracja ciągła, jak i numeracja wskazująca poszczególne kasy), oznaczenie okresu, za jaki jest sporządzany raport kasowy – w tym przypadku decydujące są ustalenia instrukcji kasowej, wykaz wszystkich operacji – muszą zostać zaprezentowane w porządku chronologicznym i opisane (pozycja, data, treść dokumentu kasowego, dane osób dokonujących wpłat lub wypłat pieniężnych), numer konta przeciwstawnego, informacja o obrotach i stanie kasy (poprzednim i obecnym), informacja o liczbie załączników KP i KW. Każdy raport kasowy musi zostać podpisany przez kasjera, który go sporządził. Na dokumencie powinny znaleźć się również daty – jego sporządzenia i zatwierdzenia. Funkcję kasjera powinna pełnić osoba mająca co najmniej podstawowe informacje o gospodarce kasowej. W sytuacji, gdy kasjerem ma zostać osoba, która wcześniej nie miała styczności ze sporządzaniem takich dokumentów, konieczne jest jej przeszkolenie. Jeżeli w firmie pracuje co najmniej dwóch księgowych, to jednemu z nich również może zostać powierzona rola kasjera (w innym przypadku sam musiałby on przygotować raport, a następnie go zaakceptować). Raport kasowy – wypełnianie Wypełniając raport kasowy, kasjer powinien obliczyć sumy przychodów i rozchodów. Przygotowanie tego dokumentu obejmuje również umieszczenie informacji o stanie początkowym i końcowym kasy. Obecnie czynności te często wykonywane są automatycznie przez systemy informatyczne. Każdy raport kasowy powinien zostać zatwierdzony przez osobę do tego upoważnioną (pracownika działu księgowości). Wypełnianie raportu kasowego może skończyć się ujawnieniem błędów. Jeżeli rozchód gotówki z kasy jest nieudokumentowany właściwymi dowodami kasowymi, mówi się o niedoborze kasowym. Obciąża on kasjera, chociaż nie zawsze. Co do zasady to właśnie kasjer odpowiada za stan kasy, gdy podpisał oświadczenie o przyjęciu odpowiedzialności materialnej. W niektórych przypadkach może on uchronić się przed konsekwencjami niedoboru kasowego, np. wskazując, że firma nie dopełniła obowiązków wynikających z konieczności zapewnienia odpowiedniej ochrony środków znajdujących się w kasie. Innym błędem ujawnionym podczas przygotowania raportu kasowego jest nadwyżka kasowa. Ma ona miejsce wówczas, gdy w kasie znajduje się gotówka, która nie została udokumentowana przychodowymi dokumentami (dowodami) kasowymi. Nadwyżka powinna zostać odprowadzona na rachunek dochodów budżetowych. Raport kasowy powinien zostać sporządzony w dwóch egzemplarzach. Kopia raportu kasowego powinna pozostać w kasie. Raport kasowy – księgowanie Sporządzenie raportu kasowego pozwala skontrolować stan gotówki znajdującej się w kasie z dokumentami (dowodami) kasowymi. Odrębnym zagadnieniem jest księgowanie operacji gospodarczych. Odbywa się ono na koncie „Kasa”. W przypadku, gdy kasjer przyjmuje do kasy środki lub raport kasowy stwierdza nadwyżki w kasie, księgowanie odbywa się po stronie Wn (Dt). I odwrotnie – wypłatę środków oraz wszelkie niedobory księguje się po stronie Ma (Cr). Jak często sporządzać i przez ile czasu przechowywać raporty kasowe? Raporty kasowe należy sporządzać zgodnie z okresem sprecyzowanym w instrukcji kasowej. Dopuszczalne jest sporządzanie raportów kasowych zarówno codziennie, jak i rzadziej. W tym przypadku wiele zależy od potrzeb przedsiębiorstwa. W niektórych firmach raport kasowy sporządza się nawet kilka razy dziennie, gdy ma miejsce zmiana kasjera. Wszystkie raporty kasowe muszą być archiwizowane. Okres przechowywania takich dokumentów wynosi 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. [1] Informacja o kartach płatniczych III kwartał 2018 r., (dostęp Jak prawidłowo ewidencjonować pobranie i rozliczanie środków z karty kredytowej firmy (pełna księgowość)? rada Ewidencja transakcji firmową kartą płatniczą przebiega według zasad określonych dla innych rozliczeń bezgotówkowych. W celu zachowania kontroli nad wydatkowanymi pieniędzmi z kart płatniczych zalecane jest stosowanie konta „Środki pieniężne w drodze”. Szczegóły - w uzasadnieniu. uzasadnienie Karty płatnicze są jedną z form rozliczeń bezgotówkowych z bankiem. Prawo bankowe (art. 4 ust. 1 pkt 4) określa kartę płatniczą jako: kartę identyfikującą wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniającą do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu. Zasady wydawania i używania kart płatniczych zostały określone w ustawie z 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych. Typowe operacje związane z transakcjami z użyciem kart płatniczych to: l wypłata gotówki z bankomatu, l zapłata za towary i usługi. Ewidencja w księgach rachunkowych transakcji z użyciem karty płatniczej odbywa się według zasad określonych dla innych rozliczeń bezgotówkowych. W celu zachowania kontroli płatności dokonywanych z użyciem kart płatniczych zalecane jest stosowanie konta „Środki pieniężne w drodze”, w ramach którego można wyodrębnić konta analityczne odpowiadające każdej z wykorzystywanych kart. Pozwala to wychwycić zdarzające się rozbieżności między obciążeniem rachunku bankowego a np. dokonaną zapłatą za fakturę (lub kwotą pieniędzy przekazanych do kasy jednostki). Innym rozwiązaniem może być wyodrębnienie konta syntetycznego (o numerze np. 158) „Karty płatnicze”, działającego jak konto środków pieniężnych w drodze. W tym przypadku funkcjonowanie tego konta i sposób rozliczania płatności dokonywanych kartami płatniczymi należy opisać w zakładowym planie kont. PRZYKŁAD (wypłata gotówki z bankomatu) W maju 2007 r. jednostka pobrała z bankomatu do kasy gotówkę w kwocie 5000 zł. Prowizja z tego tytułu - na podstawie wyciągu bankowego - wyniosła 50 zł. Ewidencja księgowa 1. Pobranie gotówki z bankomatu i przyjęcie do kasy firmy na podstawie dowodu wpłaty KP Wn konto 100 „Kasa” 5000 zł Ma konto 159 „Środki pieniężne w drodze” 5000 zł 2. WB - obciążenie rachunku bankowego kwotą pobranej gotówki na podstawie wyciągu bankowego Wn konto 159 „Środki pieniężne w drodze” 5000 zł Ma konto 131 „Bieżący rachunek bankowy” 5000 zł 3. WB - prowizja pobrana od operacji związanych z wypłatą gotówki Wn konto 402 „Usługi obce” lub konto zespołu 5 50 zł Ma konto 131 „Bieżący rachunek bankowy” 50 zł Kliknij aby zobaczyć ilustrację. PRZYKŁAD (zobowiązania regulowane kartą płatniczą) Jednostka zakupiła na potrzeby prowadzonej działalności materiały biurowe. Zobowiązanie uregulowano kartą płatniczą. Faktura dokumentująca zakup materiałów zawierała następujące dane: a) kwota netto 1000 zł b) naliczony podatek VAT 220 zł c) łączna kwota zobowiązania 1220 zł Ewidencja księgowa 1. Faktura VAT dokumentująca zakup materiałów biurowych a) wartość zakupu w cenie netto Wn konto 301 „Rozliczenie zakupu materiałów” 1000 zł b) VAT naliczony podlegający odliczeniu Wn konto 221 „Rozliczenie podatku VAT naliczonego” 220 zł c) łączna kwota zobowiązania Ma konto 202 „Rozrachunki z dostawcami” 1220 zł 2. Zaliczenie wydatków poniesionych na zakup materiałów biurowych w ciężar kosztów działalności operacyjnej jednostki Wn konto 401 „Zużycie materiałów i energii” 1000 zł Ma konto 301 „Rozliczenie zakupu materiałów” 1000 zł 3. WB - obciążenie rachunku bieżącego jednostki zapłatą za materiały biurowe dokonaną kartą płatniczą Wn konto 202 „Rozrachunki z dostawcami” 1220 zł Ma konto 131 „Bieżący rachunek bankowy” 1220 zł Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Podstawa prawna l art. 2 ust. 7 ustawy z 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych - Nr 169, poz. 1385; z 2006 r. Nr 157, poz. 1119 l art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe - z 2002 r. Nr 72, poz. 665; z 2006 r. Nr 157, poz. 1119 Anna Kędziora księgowa, konsultant podatkowy Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE Tym samym zrealizowany został jeden z punktów Strategii Rozwoju Rynku Kapitałowego. Wspólnie z BondSpot i uczestnikami rynku izba wypracowała model rozliczeń transakcji repo TBSP w KDPW_CCP z rozrachunkiem w KDPW, model zarządzania ryzykiem, model raportowania transakcji repo do repozytorium transakcji (SFTR) oraz zasady wymiany komunikatów postrozliczeniowych. Rozszerzona działalność KDPW_CCP będzie polegała na rozliczaniu transakcji warunkowych repo zawieranych w obrocie zorganizowanym (alternatywny system obrotu TBSP). Izba rozliczeniowa będzie przyjmowała do rozliczeń klasyczne transakcje repo, których przedmiotem są skarbowe papiery wartościowe (SPW) rejestrowane w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych, z wyłączeniem obligacji indeksowanych. Do rozliczeń transakcji repo będą miały zastosowanie zintegrowane procesy stosowane przez CCP, obejmujące nowację, rozliczenie, monitoring ekspozycji, zarządzanie ryzykiem, obsługę rozrachunku. KDPW_CCP poprzez zastosowane mechanizmy i zgromadzone środki gwarantuje rozliczenie transakcji, których jest stroną od momentu przyjęcia ich do systemu rozliczeń KDPW_CCP. Czytaj więcej Prezes KDPW: aktywnie wspieramy rozwój rynku kapitałowego W 2021 r. udało nam się zrealizować wszystkie zamierzone cele i mam nadzieję, że podnieśliśmy także jakość całego rynku. Plany na ten rok również są ambitne – mówi Maciej Trybuchowski, prezes KDPW oraz izby rozliczeniowej KDPW_CCP. - Uruchomienie centralnych rozliczeń transakcji repo zwiększa ich bezpieczeństwo i zbliża polski rynek kapitałowy do najlepiej rozwiniętych rynków na świecie pod względem infrastruktury. Liczę, że nowe rozwiązanie zachęci instytucje finansowe do udziału w rynku repo, co umożliwi w przyszłości tworzenie wskaźników stopy procentowej na podstawie zawieranych na nim transakcji. Dziękuję KDPW_CCP za kolejny milowy krok w realizacji Strategii Rozwoju Rynku Kapitałowego – podkreśla Katarzyna Szwarc, pełnomocniczka Ministra Finansów ds. Strategii Rozwoju Rynku Kapitałowego. - Rozliczanie transakcji repo jest kolejnym krokiem w kierunku rozwoju usług izby rozliczeniowej KDPW_CCP. Dla uczestników tego rynku znacząco poprawi się bezpieczeństwo rozliczeń, wpływając pozytywnie na płynność rynku. Rozliczanie transakcji poprzez izbę rozliczeniową zapewnia pełną anonimowość transakcji na tym rynku i pozwala w sposób istotny zmitygować ryzyko rozliczeń transakcji, a także wyeliminować problem limitów na ryzyko kontrpartnera – wskazuje z kolei Maciej Trybuchowski, prezes KDPW i KDPW_CCP - W 2020 r. wspólnie z KDPW_CCP pracowaliśmy nad wdrożeniem oraz z sukcesem wdrożyliśmy mechanizm zabezpieczania rozliczeń transakcji w oparciu o usługę centralnego kontrpartnera na rynku kasowym TBSP. W 2021 r. wspólnie z izbą rozliczeniową kontynuowaliśmy prace nad uruchomieniem analogicznych rozwiązań w zakresie rozliczania transakcji na rynku REPO (w zakresie transakcji repo klasyczne). Celem projektu jest zapewnienie modelu rozliczeń spełniającego standardy stosowane na większości rozwiniętych rynków elektronicznych oraz aktywizacja i standaryzacja transakcji repo – dodaje Mariusz Bieńkowski, prezes BondSpot. Firmy coraz częściej decydują się na używanie kart płatniczych. Jest to wygodna forma rozliczeń bezgotówkowych umożliwiająca szybkie realizowanie transakcji. Ewidencja w księgach rachunkowych przebiega podobnie jak w przypadku innych rozliczeń bezgotówkowych. Rozliczeń pieniężnych w jednostkach dokonuje się w formie gotówkowej lub pieniężne gotówkowe dokonywane są za pośrednictwem konta „Kasa”. Rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeśli przynajmniej jedna ze stron transakcji (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek 1. Formy rozliczeń pieniężnych dokonywanych za pośrednictwem bankuW świetle ustawy - Prawo bankowe karta płatnicza zdefiniowana jest jako karta identyfikująca wydawcę i upoważnionego posiadacza. Uprawnia do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem 2. Rodzaje kart płatniczych- dostęp do środków pieniężnych na odległość,- dokonywanie operacji przy użyciu elektronicznych nośników informacji,- elektroniczna identyfikacja posiadacza karty, niezbędna do dokonania z ustawą o elektronicznych instrumentach płatniczych przez zawarcie umowy o kartę płatniczą:- wydawca karty płatniczej zobowiązuje się wobec posiadacza karty płatniczej do rozliczania operacji dokonanych przy użyciu karty,- posiadacz karty zobowiązuje się do zapłaty kwot operacji wraz z należnymi wydawcy kwotami opłat i prowizji lub do spłaty swoich zobowiązań na rachunek wskazany przez wydawcę księgowa transakcji z użyciem kart płatniczychEwidencja w księgach rachunkowych transakcji przy użyciu karty płatniczej przebiega tak jak dla innych rozliczeń zależności od specyfiki i wielkości jednostki z kart płatniczych może korzystać więcej niż jedna płatności kartami kredytowymi można prowadzić na koncie „Pozostałe rozrachunki”.Dla lepszej kontroli dokonywanych transakcji można uszczegółowić konto, wprowadzając analitykę osób użytkujących karty wraz z numerami kart przy użyciu karty płatniczej debetowej za towary kupione w krajuPrzykład 1Pracownik spółki kupił na potrzeby jednostki materiały biurowe. Zobowiązanie zostało uregulowane kartą księgowa1. Faktura VAT za kupione materiały biurowe:Wn „Koszty według rodzajów” 2 000- w analityce „Materiały”Wn „VAT naliczony” 440Ma „Rozrachunki z dostawcami” 2 4402. Wyciąg bankowy - obciążenie rachunku bieżącego firmy z tytułu zapłaty kartą płatniczą:Wn „Rozrachunki z dostawcami” 2 440Ma „Rachunek bieżący” 2 440Kliknij aby zobaczyć kredytową kartą płatniczą za materiały i usługi zakupione za granicąPrzy realizacji transakcji w walutach obcych mogą powstać różnice kursowe wynikające z zastosowania różnych kursów walut z daty zarachowania przychodu lub kosztu i daty wpływu lub wypływu waluty obcej lub - w przypadku braku rachunku walutowego - jej równowartości w myśl zapisów ustawy o rachunkowości wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie:- średnim NBP - dla celów podatkowych kurs ten przyjmowany jest z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu,- kupna walut stosowanym przez bank na dzień rozliczenia operacji - dzień uznania rachunku bankowego podmiotu przyjmującego płatność kartą płatniczą,-sprzedaży walut stosowanym przez bank na dzień rozliczenia operacji - dzień obciążenia rachunku bankowego posiadacza karty 2Założenia:1. Pracownik, będący w delegacji w Niemczech, dokonał płatności kredytową kartą Spółka nie posiada rachunku Bank obciąża bieżący rachunek spółki płatnościami dokonanymi za pomocą kredytowej karty płatniczej w ostatnim dniu cyklu rozliczeniowego według kursu sprzedaży waluty stosowanego przez bank w tym dniu. Cykl rozliczeniowy rozpoczyna się 21 danego miesiąca i trwa do 20 następnego 20 maja kurs sprzedaży stosowany przez bank prowadzący rachunek bieżący wynosi 3,96 PLN/ Zgodnie z przyjętymi w spółce zasadami rachunkowości zapłaty kartą kredytową przez pracowników ewidencjonowane są na imiennych Średnie kursy NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktur były następujące:- faktura za nocleg wystawiona 18 maja - 3,95 PLN/EUR,- faktura za paliwo wystawiona 19 maja - 3,99 PLN/ księgowa1. Faktura z 18 maja, wystawiona przez podmiot niemiecki, za nocleg - 1000 euro:1000 euro × 3,95 PLN/EUR = 3950 złWn „Koszty według rodzajów” 3 950- w analityce „Delegacje zagraniczne”Ma „Rozrachunki z pracownikami” 3 950- w analityce konto imienne pracownika2. Faktura z 19 maja, wystawiona przez podmiot niemiecki, za paliwo - 500 euro:500 euro × 3,99 PLN/EUR = 1995 złWn „Koszty według rodzajów 1 995- w analityce „Delegacje zagraniczne”Ma „Rozrachunki z pracownikami” 1 995- w analityce konto imienne pracownika3. Wyciąg bankowy z 20 maja:a) obciążenie rachunku bieżącego płatnościami dokonanymi za pomocą karty kredytowej1500 euro × 3,96 PLN/EUR = 5940 złWn „Rozrachunki z pracownikami” 5 940- w analityce konto imienne pracownikaMa „Rachunek bieżący” 5 940b) prowizja w wysokości 2% wartości rozliczeń dokonanych za pomocą karty30 euro × 3,96 PLN/EUR = 118,80 złWn „Koszty według rodzajów” 118,80- w analityce „Usługi obce”Ma „Rachunek bieżący” 118,804. Rozliczenie różnic kursowych powstałych z rozliczenia transakcji (pkt 1):1000 euro × (3,96 - 3,95) = 10 złWn „Koszty finansowe” 10- w analityce „Ujemne różnice kursowe”Ma „Rozrachunki z pracownikami” 10- w analityce konto imienne pracownika5. Rozliczenie różnic kursowych powstałych z rozliczenia transakcji (pkt 2):500 euro × (3,96 - 3,99) = 15 złWn „Rozrachunki z pracownikami” 15- w analityce konto imienne pracownikaMa „Przychody finansowe” 15- w analityce „Dodatnie różnice kursowe”Kliknij aby zobaczyć z zastosowaniem kasy rejestrującej oraz zainstalowanym terminalem POS Podatnicy są zobowiązani do sprzedaży z zastosowaniem kasy rejestrującej, jeśli jest to sprzedaż dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Dokumentacja obrotu detalicznego za pomocą kas rejestrujących obejmuje raporty fiskalne dobowe, miesięczne, okresowe. Raport fiskalny, drukowany z kasy fiskalnej, jest dokumentem księgowym stanowiącym podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W raportach zarejestrowana jest sprzedaż opłacona zarówno gotówką, jak i kartami celu ułatwienia klientom możliwości regulowania zapłaty za kupione towary i usługi kartami płatniczymi sprzedawca może zainstalować urządzenie do akceptowania kart płatniczych, zwane terminalem POS (ang. point of sale).W związku z zainstalowaniem terminala elektronicznego sprzedawca musi jednak ponosić comiesięczne stałe opłaty za jego wypożyczenie, a także opłaty z tytułu połączeń bez znaczenia jest także fakt, że środki pieniężne za sprzedany towar lub usługę nie wpływają na konto sprzedawcy w chwili transakcji. W zależności od umowy podpisanej z agentem rozliczeniowym może to trwać kilka najbardziej odczuwalnym kosztem jest dla sprzedawcy pobierana prowizja, tj. ustalony procent, potrącany od każdej transakcji. Wysokość prowizji jest indywidualnie ustalana z agentem rozliczeniowym i uzależniona od rodzaju prowadzonej działalności, lokalizacji punktu, wysokości obrotów. Zatem sprzedawca za sprzedaż opłaconą kartami płatniczymi debetowymi bądź kredytowymi otrzymuje kwotę z tytułu zrealizowanych płatności pomniejszoną o pobrane przykład wartość transakcji brutto wynosi 600 zł, pobrana prowizja to 3% wartości transakcji, tj. 18 zł. Na konto sprzedawcy wpłynie więc kwota 582 przez bank opłaty jednostka powinna ewidencjonować jak każdą inna usługę obcą, tj. jeśli spółka prowadzi ewidencję na kontach zespołu 4 - jako „Usługi obce”, lub na koncie zespołu z rozporządzeniem Rady Unii Europejskiej prowizja z tytułu płatności dokonanych za pomocą kart płatniczych nie powinna zmniejszać podstawy opodatkowania VAT z tytułu danej transakcji. W konsekwencji podstawą opodatkowania dokonanej sprzedaży jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które dostawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, niezależnie od sposobu płatności, tj. gotówką czy kartą 3Spółka prowadzi handel detaliczny towarami przy użyciu kasy księgowa sprzedaży towarów, za które zapłacono kartą płatniczą1. Dobowy raport fiskalny kasy - kwoty zbiorcze z 10 maja:a) wartość sprzedaży brutto opłacona gotówką - 15 860 złWn „Kasa” 15 860b) wartość sprzedaży brutto opłacona kartami kredytowymi, sprzedaż z odroczonym terminem płatności - 12 200 złWn „Pozostałe rozrachunki” 12 200- w analityce konta imienne banków realizujących płatności z kartc) VAT należny od zrealizowanej sprzedaży opłaconej zarówno gotówką, jak i kartami kredytowymi - 5060 złMa „VAT należny” 5 060d) wartość sprzedaży netto - 23 000 złMa „Sprzedaż towarów” 23 0002. Wyciąg bankowy z 14 maja - wpływ środków z tytułu sprzedaży zrealizowanej przy użyciu kart kredytowych - 11 834 zł:Wn „Rachunek bieżący” 11 834Ma „Pozostałe rozrachunki” 11 834- w analityce konta imienne banków realizujących płatności z kart3. Prowizja pobrana przez bank - 366 zł:Wn „Koszty według rodzajów” 366- w analityce „Usługi obce”Ma „Pozostałe rozrachunki” 366- w analityce konta imienne banków realizujących płatności z kart- art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe - z 2002 r. Nr 72, poz. 665; z 2006 r. Nr 245, poz. 1775- art. 14 ustawy z 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych - Nr 169, poz. 1385; z 2006 r. Nr 157, poz. 1119- art. 30 ust. 2 pkt 1-2, ust. 4 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - z 2002 r. Nr 76, poz. 694; z 2006 r. Nr 208, poz. 1540- art. 13 rozporządzenia Rady Unii Europejskiej (WE) z 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanejJoanna Gawrońska Na czym polega handel towarami konsumpcyjnymi na rynku regulowanym? Wśród towarów konsumpcyjnych, które najczęściej podlegają obrotowi na takiej giełdzie, są zboża, jak pszenica, żyto czy kukurydza. Poza tym na giełdach towarowych handluje się soją, cukrem, kawą i bawełną. Są to więc towary masowe o wspólnych cechach. Ale obok transakcji rzeczywistych, na giełdach dokonywane są też transakcje nierzeczywiste. Handel towarami konsumpcyjnymi może przybrać dwie główne postacie. Jedną z nich są transakcje rzeczywiste, stanowiące faktyczną sprzedaż lub zakup towaru. Transakcje te mogą obejmować wymóg natychmiastowej dostawy lub obowiązek załadowania towaru. Ale występują też transakcje nierzeczywiste, których celem jest wyłącznie spekulacja. Te tzw. transakcje gotówkowe dzielą się jeszcze na transakcje typu futures i transakcje opcyjne. Transakcje futures często można pomylić z kontraktami CFD. Jednak futures stanowią przedmiot obrotu na rynku regulowanym, a kontrakty CFD – przedmiot obrotu na rynku pozagiełdowym. Poniżej przyjrzymy się transakcjom nierzeczywistym obejmującym dobra konsumpcyjne. Jak wygląda handel towarami konsumpcyjnymi Na giełdach towarowych przedmiotem obrotu są przede wszystkim kontrakty terminowe futures. Pewnie zastanawiasz się dlaczego, ale to bardzo proste. Większość traderów wcale nie jest zainteresowana fizycznym zakupem produktu, lecz tylko spekulacją o jego cenie. Towary konsumpcyjne stanowią wdzięczny instrument bazowy dla kontraktów futures bez fizycznej dostawy. Czyli takich transakcji, których wygaśnięcie prowadzi do powstania obowiązku dla jednej ze stron w zakresie wyrównania różnicy pomiędzy ceną kontraktu terminowego i ceną towaru. Przystępując do handlu dobrami konsumpcyjnymi, należy wybrać odpowiedniego brokera. Ale o tym opowiemy Ci już w kolejnym paragrafie. Wybierz brokera i otwórz konto Wybór odpowiedniego brokera do handlu kontraktami futures to już część sukcesu. Rzecz jasna ważne jest, by broker posiadał stosowną licencję i podlegał kontroli Komisji Nadzoru Finansowego albo innemu, zagranicznemu organowi regulacyjnemu. Ale istotne jest też to, jakie pośrednik oferuje Ci możliwości w zakresie analizy technicznej. Brokerzy polecani na naszej stronie udostępniają klientom kilkadziesiąt wskaźników analizy technicznej, w tym średnie kroczące. Poza tym na naszych platformach znajdziesz także liczne rekomendacje oraz sygnały inwestycyjne dla najważniejszych instrumentów finansowych. Najlepsi brokerzy do handlu towarami konsumpcyjnymi Zakup kontraktów futures na dobra konsumpcyjne Kupując kontrakt typu futures, otwieramy de facto pozycję długą na danym dobru konsumpcyjnym. Nasz kontrahent dokonuje z kolei sprzedaży aktywów, czyli otwiera pozycję krótką. Warunki naszego kontraktu są wystandaryzowane w zakresie rodzaju towaru, jego jakości, a także w zakresie terminu jego wykonania i sposobu rozliczenia. Istotą futures jest jednak to, że po zakupie kontraktu strona kupująca może go sprzedać dalej przed jego wygaśnięciem. Nie musi nawet informować o tym drugiej strony. Możliwość wyjścia z kontraktu dają nam tak naprawdę warunki ustalane przez giełdę. I o tym opowiemy poniżej. Jak handlować dobrami konsumpcyjnymi Kontrakty futures to instrumenty finansowe dostępne na zorganizowanych rynkach giełdowych. A zatem to właśnie giełda, a nie strony kontraktu, ustala warunki takiej transakcji. Poza, rzecz jasna, ceną aktywów – ustalenie jej należy do kupującego i sprzedającego. Otwierając pozycję długą (kupując kontrakt), liczymy na wzrost wartości instrumentu bazowego. Wtedy kupujemy go poniżej zakontraktowanej ceny i sprzedajemy z zyskiem na rynku kasowym. Otwierając pozycję krótką (sprzedając kontrakt), liczymy z kolei na spadek wartości aktywów bazowych. Jeśli mamy rację, to sprzedamy dobra konsumpcyjne po cenie wyższej, wynikającej z zawartego kontraktu futures. Jak handlować dobrami konsumpcyjnymi przy pomocy kontraktów CFD Kontrakty CFD są znacznie przystępniejsze dla inwestorów detalicznych niż kontrakty terminowe futures. Te ostatnie, z uwagi chociażby na wielkość depozytu zabezpieczającego, stanowią przedmiot obrotu przede wszystkim wśród inwestorów instytucjonalnych. Inwestorzy detaliczni częściej inwestują w kontrakty różnicowe, obierając kontrakty futures na swój instrument bazowy. Mówiąc jeszcze prościej, kontrakty futures wymagają od traderów zainwestowania znacznie większego kapitału w celu otwarcia pozycji, niż kontrakty na różnicę kursową. Kontrakty CFD pozwalają też skorzystać z dźwigni finansowej i tym samym znacząco zwiększyć wielkość zainwestowanego kapitału. O tym jednak powiemy dokładniej w kolejnej części. Dźwignia finansowa Dźwignia finansowa stosowana w kontraktach różnicowych CFD pozwala otworzyć pozycję o znacznie większej wartości. Przypuśćmy, że mamy 1000 zł, a chcemy otworzyć pozycję długą na cukrze, przewidując, że jego cena w najbliższym czasie wzrośnie. Z dźwignią w wysokości 10:1 możemy zainwestować nie 1000 zł, a 10,000 przypadku trafnego przewidzenia tendencji wzrostowej (dajmy na to, wartość cukru poszła w górę o 10%), zyskujemy nie 1100 zł, ale 11,000. Czyli dokładnie 10 razy więcej. Zobaczmy jednak, jak kwestia zysku wygląda w przypadku kontraktów terminowych futures. Zysk Kontrakty terminowe futures na towarach konsumpcyjnych stanowią obiecującą inwestycję. Strony zawierające tego typu kontrakt zobowiązują się do sprzedaży lub kupna określonego instrumentu bazowego (u nas bawełny, cukru czy pszenicy) w ściśle określonym terminie i po określonej cenie (cenie terminowej). Jak jednak wspominaliśmy wyżej, z futures można wyjść w dowolnym momencie. Najczęściej dokonuje tego strona, która ma większą szansę na zysk. W tym celu zawiera ona transakcję „odwrotną”, kupując lub sprzedając tę samą liczbę kontraktów. Porady dotyczące tego, jak handlować, by osiągnąć zysk, przeczytasz już w następnym paragrafie. Handel towarami konsumpcyjnymi: porady Dobra konsumpcyjne stanowią bardzo atrakcyjne instrumenty bazowe dla kontraktów terminowych futures. Przede wszystkim dlatego, że mają one ten potencjał zmienności, zależny od wielu czynników (w tym zwłaszcza pogody). Aby zatem osiągnąć zysk z handlu dobrami konsumpcyjnymi, należy uważnie śledzić, co dzieje się w regionach, w których nasze dobra są wytwarzane. Trading to w końcu nie wróżenie z kart, tylko podejmowanie decyzji na podstawie dogłębnej analizy przeróżnych wskaźników. Analizy pozwalającej trafnie przewidzieć trendy wzrostowe lub spadkowe. Poniżej opowiemy Ci też co jeszcze, poza pogodą, wpływa na ceny dóbr konsumpcyjnych. Zobacz, co wpływa na cenę dóbr konsumpcyjnych Na cenę dóbr konsumpcyjnych, takich jak bawełna, pszenica, kukurydza czy kawa, w sposób bezsprzeczny najbardziej wpływają warunki pogodowe. Ale nie tylko. Ważny jest także klimat polityczny, nakładane na państwa ograniczenia, embarga lub konflikty zbrojne. Co więcej, niezwykle ważna jest także polityka ekonomiczna prowadzona przez głównych eksporterów pewnych dóbr. Jeśli na przykład kilku największych producentów kakao przeznaczy pod uprawy kakaowców zbyt duże połacie ziemi, to cena kakao może spaść. Wszystko to dlatego, że na rynkach będzie zbyt duża podaż tego towaru, a wówczas jego cena zawsze idzie w dół. Wybierz strategię handlu dobrami konsumpcyjnymi Jeśli chodzi o strategie handlu w oparciu o kontrakty futures, to jest ich niemało. Jedną z nich (wbrew nazwie) jest otwieranie i zamykanie kontraktów w bardzo krótkim przedziale czasowym, nawet w ciągu kilku minut. Taka strategia nie pozwala zbyt wiele zarobić na jednej transakcji, ale jeśli dokonamy ich w ciągu dnia dużo, to sytuacja może się już przedstawiać zgoła inaczej. Warto przy tym jednak zaznaczyć, że strategie na granie w krótkim przedziale czasowym nie są polecane niedoświadczonym graczom. Wymagają one ponadto ogromnej koncentracji i popartego doświadczeniem wyczucia czasu. Inną ciekawą i nieco prostszą strategią handlu kontraktami terminowymi futures jest strategia podążania za trendem. Strategia ta zakłada, że podążając za trendem mamy znacznie większe prawdopodobieństwo na osiągnięcie zysku, niż działając na przekór temu trendowi. Korzystając z takiej strategii, nie należy rzecz jasna otwierać pozycji na instrumencie bazowym (u nas na jednym z dóbr konsumpcyjnych), którego cena jest bardzo niska. Wówczas bowiem nie wiemy jeszcze, czy i jaki trend może się w przypadku tych aktywów wykształcić. W tej strategii najpierw należy dostrzec trend, a dopiero później inwestować pieniądze. Zdecyduj jaką pozycję otwierasz: długą czy krótką Decyzja w kwestii tego, jaką otworzymy pozycję, zależy od posiadanych aktywów i przewidywanego trendu. Otwierając pozycję długą, czyli kupując kontrakt z zobowiązaniem zapłacenia zań w ustalonym terminie, liczymy na wzrost ceny instrumentu bazowego. I odwrotnie – otwierając pozycję krótką, czyli sprzedając kontrakt z zobowiązaniem odsprzedania go po określonej cenie, liczymy na spadek ceny instrumentu bazowego. W każdym z tych przypadków, w razie trafnego przewidzenia trendu, zakładająca się strona osiągnie zysk. Nabywca sprzeda towar po wyższej cenie na rynku kasowym. Sprzedający sprzeda z kolei towar po cenie wyższej niż rynkowa. Wyznacz sobie granice Kontrakty futures służą głównie do spekulacji, więc nie musimy się obawiać, że nie sprzedamy kupionych przez nas aktywów. Zawsze bowiem znajdzie się kontrahent, który kupi nasze dobra konsumpcyjne, zanim dojdzie do fizycznej dostawy. Niektórzy brokerzy posiadają zresztą specjalne zabezpieczenia, które uniemożliwiają fizyczną realizację dostawy (fizyczne rozliczenie transakcji). Osoby stawiające dopiero pierwsze kroki na giełdzie mogą niektóre instrumenty finansowe przetestować w wersji demo. Poza tym niedoświadczeni traderzy powinni zdecydowanie wystrzegać się handlu za pomocą dźwigni finansowej. W następnym paragrafie powiemy kilka słów o ryzyku związanym z lewarowaniem kontraktów futures. Handel towarami konsumpcyjnymi: ryzyko Handel towarami konsumpcyjnymi przy pomocy lewarowanych kontraktów terminowych futures wiąże się ze szczególnym ryzykiem. Efekt dźwigni może przynieść naprawdę spory zysk, ponieważ dochodzi do obrotu kapitałem o większej wartości, niż wynosi depozyt zabezpieczający. Ale lewar, stanowiący prawdziwy filar kontraktów futures, to zawsze broń obosieczna. Obracanie kapitałem większym niż rzeczywisty (z nadzieją na zysk) oznacza, że równie wiele możemy stracić. Dźwignia dla jednych działa zatem jak wyrzutnia statku kosmicznego, a dla innych jak zapadnia. Jeśli na przykład zastosujemy lewar 10:1, to możemy powiększyć majątek 10-krotnie albo 10-krotnie go uszczuplić. Handel towarami konsumpcyjnymi: podsumowanie Handel towarami konsumpcyjnymi, z uwagi na zmienność notowań, stanowi łakomy kąsek dla wielu spekulantów, także dla traderów detalicznych. Najlepiej do handlu dobrami konsumpcyjnymi nadają się kontrakty terminowe futures. Pozwalają one sprzedać / kupić towar po ściśle określonej cenie i na tym zarobić. Na kontraktach futures otwieramy zarówno pozycje długie, jak i krótkie, i możemy stosować dźwignie finansowe. Handel futuresami wymaga jednak dogłębnej analizy rynku; tendencji wzrostowych i spadkowych, a także znajomości mechanizmów rządzących giełdą. Futures stanowią bowiem element rynku regulowanego, a nie, jak kontrakty CFD, element rynku pozagiełdowego OTC.

rozliczenie transakcji na rynku kasowym